Μέρικε, Έντβαρντ

(Edward Mοrike, Λούντβιχσμπουργκ 1804 – Στουτγκάρδη 1875). Γερμανός συγγραφέας. Σπούδασε θεολογία στο Τίμπιγκεν και έγινε εφημέριος στο Κλέβερσουλτσμπαχ (1834). Το 1843 εγκατέλειψε το λειτούργημά του και έζησε φτωχικά ως καθηγητής· τελικά εγκαταστάθηκε στη Στουτγκάρδη ως καθηγητής φιλολογίας (1851-66). Η ζωή του στιγματίστηκε από προσωπικές αποτυχίες, με αποτέλεσμα να πεθάνει φτωχός και βασανισμένος. Υπήρξε ο κυριότερος εκπρόσωπος της ομάδας των Σουηβών ποιητών, ανακαλύπτοντας στην παθητική ηρεμία το κλειδί της προσωπικής ποιητικής του έκφρασης. Μετά το έργο του Ο ζωγράφος Νόλτεν (1832), επανεπεξεργασμένο το 1874 και επηρεασμένο από τον Wilhelm Meister του Γκαίτε, ο Μ. βρήκε τη γνησιότερη έμπνευσή του στη λυρική ποίηση (Ποιήματα, πρώτη έκδοση το 1838), με την τελειότητα του στίχου να αποκαλύπτει μία αίσθηση παροδικότητας της ζωής. Από τα πεζά του, αξίζει να αναφερθεί το διήγημα Ταξίδι του Μότσαρτ στην Πράγα (1856). Ο Σούμαν, ο Μπραμς και ο Ούγκο Βολφ μελοποίησαν πολλά από τα ποιήματά του.